Σύμφωνα με ανάλυση της PwC, τα αποθέματα άνθρακα όπως είχαν καθοριστεί μέχρι το 2100, από τη Διακυβερνητική Επιτροπή για την Κλιματική Αλλαγή θα εξαντληθούν μέχρι το 2034

Σύμφωνα με την ανάλυση της PwC, ο πλανήτης θα εξαντλήσει τα αποθέματα του άνθρακα μέσα σε 21 μόλις χρόνια αντί σε 89, όπως είχε υπολογιστεί από την Διακυβερνητική Επιτροπή για την Κλιματική Αλλαγή (IPCC), με βάση το στόχο της διατήρησης της αύξησης της θερμοκρασίας στους 2ºC.

Η πορεία αυτή αναμένεται να οδηγήσει σε πιθανή αύξηση της θερμοκρασίας του πλανήτη της τάξης των 4ºC μέχρι το 2100, που αντιστοιχεί στο πλέον ακραίο σενάριο που παρουσιάστηκε στην 5η Έκθεση Αξιολόγησης της Διακυβερνητικής Επιτροπής για την Κλιματική Αλλαγή.

Τα αποτελέσματα προκύπτουν από τον 5ο ετήσιο Δείκτη Οικονομίας Χαμηλού Άνθρακα της PwC, ο οποίος μελετά την ποσότητα άνθρακα που εκπέμπεται για ενεργειακούς σκοπούς ανά μονάδα ΑΕΠ με στόχο τον περιορισμό της υπερθέρμανσης του πλανήτη στους 2ºC.

Η έκθεση προειδοποιεί ότι τα επίπεδα υπερθέρμανσης «θα έχουν σοβαρές και εκτεταμένες συνέπειες». Το γεγονός αυτό πρέπει να λαμβάνεται υπόψη στη λήψη αποφάσεων αναφορικά με τους κύκλους προγραμματισμού των επενδύσεων σε σημαντικές επιχειρηματικές εργασίες και υποδομές.

Διαπιστώνεται ότι οι πολιτικές και οι τεχνολογίες χαμηλού άνθρακα δεν έχουν καταφέρει να ανατρέψουν το συσχετισμό μεταξύ ανάπτυξης και εκπομπών άνθρακα στην παγκόσμια οικονομία, ενώ τα ορυκτά καύσιμα εξακολουθούν να κυριαρχούν στο ενεργειακό μίγμα του πλανήτη:

• Τα τελευταία πέντε χρόνια, οι μειώσεις της έντασης άνθρακα παγκοσμίως ανέρχονται σε 0,7% κατά μέσο όρο ετησίως, ένα εξαιρετικά μικρό ποσοστό σε σχέση με το 6% που πρέπει με βάση τα σημερινά δεδομένα να επιτυγχάνεται κάθε χρόνο μέχρι το 2100.
• Η μείωση στην ομάδα των G7 ανήλθε κατά μέσο όρο σε 2,3% ενώ η ομάδα των Ε7 – στην οποία περιλαμβάνεται το μεγαλύτερο μέρος των κατασκευαστικών εργασιών της παγκόσμιας οικονομίας – κατάφερε να επιτύχει μείωση μόλις 0,4%.
• Οι ΗΠΑ, η Αυστραλία και η Ινδονησία έχουν επιτύχει σημαντικές μειώσεις στην ένταση άνθρακα το 2012, καμία χώρα όμως δεν έχει καταφέρει να διατηρήσει σημαντικά ποσοστά μειώσεων για μεγάλο αριθμό ετών.
• Ενώ η επανάσταση στην τεχνολογία της υδραυλικής ρωγμάτωσης για την εξόρυξη αερίου έχει συμβάλει στη μείωση των εκπομπών άνθρακα στις ΗΠΑ, οι χαμηλότερες τιμές άνθρακα έχουν οδηγήσει σε αύξηση της χρήσης του σε άλλες περιοχές όπως η ΕΕ. Εκφράζονται συνεπώς ανησυχίες ότι η απεξάρτηση από τον άνθρακα σε μια χώρα ενδέχεται να οδηγεί σε μετακίνηση των εκπομπών κάπου αλλού.

Αν ο ρυθμός απεξάρτησης από τον άνθρακα ανά το παγκόσμιο διατηρηθεί στα ίδια επίπεδα, ο προϋπολογισμός άνθρακα που καθορίζεται από τη Διακυβερνητική Επιτροπή για την Κλιματική Αλλαγή για την περίοδο 2012-2100 πιθανόν να εξαντληθεί μέχρι το 2034, χρονικό διάστημα μικρότερο του ενός τετάρτου του προβλεπόμενου. Οι εκπομπές πέραν του προϋπολογισμού αυτού θα αυξάνουν τις πιθανότητες μιας επικίνδυνης κλιματικής αλλαγής, με τη μέση αύξηση της θερμοκρασίας της επιφάνειας της γης να αναμένεται να ξεπεράσει τους 2ºC.

Η πρόοδος που έχει επιτευχθεί σε ό,τι αφορά την ενεργειακή αποδοτικότητα αποτελεί ένα φωτεινό σημείο στην όλη ανάλυση. Το 92% της μικρής μείωσης στην ένταση άνθρακα που επιτεύχθηκε πέρυσι οφείλεται σε βελτιώσεις στην ενεργειακή αποδοτικότητα ενώ το υπόλοιπο 8% στην πορεία προς ένα καθαρότερο ενεργειακό μίγμα. Η Ιταλία, το Ηνωμένο Βασίλειο και η Αργεντινή είναι οι πιο ενεργειακά αποδοτικές οικονομίες στην ομάδα των G20, καθώς καταναλώνουν λιγότερη ενέργεια για κάθε εκατομμύριο δολάρια ΑΕΠ που παράγεται σε σχέση τις υπόλοιπες χώρες της ομάδας. Η έκθεση προειδοποιεί, ωστόσο, ότι η χρήση ενέργειας ανά μονάδα ΑΕΠ μπορεί να μειωθεί μόνο μέχρι ενός ορίου.

Ο Jonathan Grant, διευθυντής στο Τμήμα Βιωσιμότητας και Κλιματικής Αλλαγής της PwC, δήλωσε:

«Η ανάλυσή μας βασίζεται στην υπόθεση ότι μακροπρόθεσμα θα υπάρξει μέτρια οικονομική ανάπτυξη στις αναδυόμενες χώρες και αργή, σταθερή ανάπτυξη στις αναπτυγμένες οικονομίες. Ωστόσο, εάν δεν μπορέσουμε να αντιμετωπίσουμε το ζήτημα της κλιματικής αλλαγής, είναι απίθανο να υλοποιηθεί το θετικό σενάριο της σταθερής ανάπτυξης. Πρέπει να υπάρξει μια υποχώρηση, και ενδεχομένως σύντομα. Αυτό έχει επιπτώσεις σε μεγάλο αριθμό επενδύσεων σε τεχνολογίες έντασης άνθρακα που σχεδιάζονται και υλοποιούνται σήμερα.»