Ο υπουργός Οικονομικών, Ευάγγελος Βενιζέλος, εξήγησε στη Βουλή πως φτάσαμε στο νέο και μεγαλύτερο PSI.

Σύμφωνα με την απόφαση της 26ης Οκτωβρίου του 2011, ο ιδιωτικός τομέα κλήθηκε να συμμετάσχει σε μία διαδικασία εθελοντική, καθολικής συμμετοχής του ιδιωτικού τομέα που κατέχει ομόλογα του ελληνικού δημοσίου με στόχο να μειωθεί σε ονομαστική τιμή το κατεχόμενο από ιδιώτες χρέος της Ελλάδας κατά 100 δισεκατομμύρια ευρώ, δηλαδή κατά 47 ποσοστιαίες μονάδες του ΑΕΠ.

Είχαμε καταλήξει, ανέφερε ο υπουργός, μετά από επίπονες και μακρές συζητήσεις και διαβουλεύσεις με τους εκπροσώπους του ιδιωτικού τομέα -με το IIF και την Μόνιμη Επιτροπή των Ιδιωτών Πιστωτών- σε ένα σχήμα, που βασιζόταν σε μία μείωση του κατεχόμενου από ιδιώτες ελληνικού δημοσίου χρέους κατά 50%.

Αυτό σημαίνει πολύ μεγαλύτερες ζημίες λογιστικές για τις τράπεζες που κατέχουν ομόλογα του ελληνικού δημοσίου. Είχε υπάρξει συμφωνία ως προς τα επιτόκια, με ένα χαμηλό μέσο επιτόκιο για την περίοδο από το 2012 έως το 2020 και μετά για όλη την μακρά περίοδο μέχρι το 2042, γιατί στην πραγματικότητα διευθετούμε το δημόσιο χρέος μέχρι το 2042.

Κρίθηκε, όμως, κατά την διάρκεια του Eurogroup -και αυτό απαίτησε στη συνέχεια πολλούς κύκλους παράλληλων διαπραγματεύσεων μεταξύ της Ελλάδας και του επίσημου τομέα και μεταξύ της Ελλάδας και του ιδιωτικού τομέα με την συμπαράσταση των θεσμικών μας εταίρων- ότι έπρεπε να διασφαλιστεί με πολλούς περισσότερους τρόπους ο στόχος, το ελληνικό δημόσιο χρέος το 2020 να κινείται στα επίπεδα βιωσιμότητας του 120% του τότε ΑΕΠ με βάση τη μελέτη βιωσιμότητας του χρέους που έχει επεξεργαστεί η Τρόικα και κατά βάση το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο.

Επειδή από τον Οκτώβριο έως σήμερα μεσολάβησε επιδείνωση των μακροοικονομικών δεδομένων διεθνώς, πανευρωπαϊκά και στην Ελλάδα έπρεπε να καλυφθεί μία απόσταση περίπου 8,5 ποσοστιαίων μονάδων, όπως προβάλλεται το χρέος το 2020, προκειμένου να κατεβεί το χρέος το 2020 στα βιώσιμα επίπεδα του 120%.

Αυτό απαιτούσε βαθύτερη συμμετοχή  του ιδιωτικού τομέα και εντονότερη συμμετοχή του επίσημου τομέα χωρίς αυτό να βαραίνει ευθέως τους προϋπολογισμούς των κρατών–μελών που έχουν τους δικούς τους δημοκρατικούς, πολιτικούς και συνταγματικούς καταναγκασμούς, γιατί τα 240 δισεκατομμύρια ευρώ των δύο προγραμμάτων που αθροίζονται υπέρ της Ελλάδος ως βοήθεια από τους θεσμικούς της εταίρους είναι ένα πρωτοφανές ποσό, το οποίο στην πραγματικότητα είναι το μισό της δύναμης πυρός που έχει το EFSF στη Ο επίσημος τομέας
Ο επίσημος τομέας συμβάλλει στη μείωση του δημοσίου χρέους το 2020 κατά επιπλέον 4,5 ποσοστιαίες μονάδες του ΑΕΠ. Και αυτό επιτυγχάνεται μέσα από τρεις διαδικασίες:

-Μέσα από την μείωση των επιτοκίων του αρχικού ελληνικού δανείου που ακούει στο όνομα Ελληνική Δανειακή Ευκολία (Greek Loan Facility),

-Μέσα από την μεταφορά των κερδών της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας από τη διαχείριση του χαρτοφυλακίου τους των ελληνικών ομολόγων τα οποία είχε αγοράσει με έκπτωση στις κεντρικές τράπεζες των κρατών–μελών που είναι μέτοχοι της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, αλλά τα κράτη με τη σειρά τους θα χρηματοδοτήσουν μέσω αυτών των κερδών την περαιτέρω μείωση του επιτοκίου του Greek Loan Facility, αν θα μεταφερθεί στην Ελλάδα μέσω χαμηλότερων επιτοκίων η ωφέλεια αυτή.

-Και τρίτον, τα επενδυτικά χαρτοφυλάκια όσων κεντρικών τραπεζών κρατών – μελών διαθέτουν ομόλογα ελληνικού δημοσίου αποδίδουν και στην περίπτωση αυτή ένα όφελος το οποίο επίσης θα μεταφερθεί στην Ελλάδα.

Αυτό σημαίνει, κατά τον κ. Βενιζέλο, οτι έχουμε μία θετική συμβολή στην προοπτική του ΑΕΠ κατά 4,6 ποσοστιαίες μονάδες και μια μείωση των χρηματοδοτικών αναγκών κατά περίπου 3,2 δισεκατομμύρια ευρώ, ενώ ο ιδιωτικός τομέας τελικά αποδέχθηκε μία περαιτέρω περικοπή των ομολόγων που κατέχει κατά 3,5 ποσοστιαίες μονάδες, δηλαδή συνολικά κατά 53,5 ποσοστιαίες μονάδες.

Τα επιτόκια βελτιώθηκαν εμπροσθοβαρώς, άρα τα επιτόκια από τώρα το 2012 έως το 2014 θα κινηθούν στο επίπεδο του 2%. Στη συνέχεια στο επίπεδο του 3% και στη συνέχεια του 4,3%, ώστε να έχουμε ένα μέσο επιτόκιο της τάξεως του 3,6%. Αυτό σημαίνει ότι θα έχουμε και μία μείωση του μέσου επιτοκίου, με βάση τα σημερινά δεδομένα, της τάξεως του 1,2%. Τα σημερινά μέσα επιτόκια είναι της τάξεως του 4,85%.

Το αγγλικό δίκαιο
Προκειμένου να τεθούν, λοιπόν, σε εφαρμογή όλες αυτές οι σημαντικές συμφωνίες των Βρυξελλών της 21ης Φεβρουαρίου, πρέπει να ξεκινήσει και επισήμως η διαδικασία για τη συμμετοχή των ιδιωτών, το PSI. Αυτή η επίσημη ανακοίνωση πρέπει να γίνει το αργότερο την Παρασκευή η επίσημη ανακοίνωση, με στόχο η ανταλλαγή για τα ομόλογα ελληνικού δικαίου να ολοκληρωθεί στις 12 Μαρτίου και αρχές Απριλίου η ανταλλαγή για τα ομόλογα ξένου δικαίου που έχει εκδώσει στο παρελθόν η χώρα μας, γιατί και στο παρελθόν έχουμε εκδώσει ομόλογα Αγγλικού και Ιαπωνικού Δικαίου.

Προκειμένου να επιτευχθεί η δημόσια προσφορά της Παρασκευής  24 Φεβρουαρίου πρέπει να διαμορφωθεί το νομικό πλαίσιο μέσα στο οποίο θα κινηθεί η προσφορά αυτή. Το ελληνικό νομικό πλαίσιο είναι από την άποψη αυτή ατελές, γιατί δεν προβλέπεται στο ελληνικό δίκαιο, σε αντίθεση με ότι συμβαίνει για παράδειγμα στο αγγλικό δίκαιο, πώς εκφράζονται οι ομολογιούχοι συλλογικά. Ο κάθε ομολογιούχος αντιμετωπίζεται ατομικά και εμείς έχουμε να αντιμετωπίσουμε τώρα την κοινότητα των κομιστών των ελληνικών ομολόγων, η οποία πρέπει να εκφραστεί ως σύνολο, διότι ναι μεν η διαδικασία είναι και θα παραμείνει εθελοντική, αλλά δεν μπορούμε να επικοινωνήσουμε με τον κάθε κομιστή ατομικά. Πρέπει να εκφραστεί το συλλογικό υποκείμενο των ομολογιούχων.

Αυτό διεθνώς προβλέπεται ως ρήτρα συλλογικής δράσης των ομολογιούχων, (Collective Action Clause, CAC) . Αυτές είναι οι ρήτρες που προβλέπονται στο Αγγλικό Δίκαιο, το οποίο είναι το σύνηθες δίκαιο αναφοράς για αυτού του είδους τις συναλλαγές και με βάση το οποίο συνάπτονται οι σχετικές διεθνείς συμφωνίες και από το οποίο διέπεται η σχετική διεθνής πρακτική.

Τα ομόλογα μας τα οποία στο παρελθόν έχουν εκδοθεί με Αγγλικό Δίκαιο προβλέπουν ούτως ή άλλως ρήτρες CACs. Επίσης αυτές οι ρήτρες προβλέπονται και στη νέα σύμβαση για τον μόνιμο μηχανισμό χρηματοπιστωτικής σταθερότητας, το ESM.