Με ένα μπόνους ωρίμανσης δελεάζει η ελληνική κυβέρνηση τους πιστωτές της Ελλάδας για να τους πείσει να δεχτούν κούρεμα των ελληνικών ομολόγων με χαμηλό επιτόκιο.

Σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις το επιτόκιο των νέων κουρεμένων ελληνικών ομολόγων θα ξεκινά από 3% και θα φτάνει, με το πέρασμα του χρόνου στο 4,5%. Πρακτικά αυτό σημαίνει ότι η πραγματική ζημιά για τους κατόχους των ελληνικών ομολόγων το 50%. Τα πρώτα χρόνια η Ελλάδα θα πληρώνει χαμηλά τοκοχρεολύσια, ενώ προς τη λήξη των ομολόγων, όταν η χώρα θα είναι σε καλύτερη οικονομική κατάσταση θα αυξηθεί το επιτόκιο. Πρόκειται για μια μέση λύση που προκαλεί όμως μεγάλη ζημιά στος ομολογιούχους.

Ο γρίφος είναι δύσκολος. Η Γερμανία πιέζει να δοθεί μια οριστική και βιώσιμη λύση -γι’ αυτό και ζητεί χαμηλό επιτόκιο- στο ελληνικό θέμα προκειμένου να σταματήσει η αβεβαιότητα και η ευρωζώνη να επικεντρωθεί στη σταθεροποίηση της οικονομίας. Η Μέρκελ έχει καλέσει τα κράτη – μέλη της ΕΕ να εφαρμόσουν τις αποφάσεις για τη δημοσιονομική πειθαρχία μέχρι το τέλος του 2012, ενώ το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο δήλωσε ότι θα χρηματοδοτήσει αδύναμες οικονομίες με 500 δις. ευρώ. Άλλα 500 δισ. ευρώ θα διαθέτει και ο Ευρωπαϊκός Μηχανισμός Σταθερότητας (διάδοχο σχήμα του υφιστάμενου και προσωρινού Ευρωπαϊκού Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας- EFSF).

Επόμενο μεγάλο θέμα είναι η στήριξη των ευρωπαϊκών τραπεζών. Στις 20 Ιανουαρίου εκπνέει η προθεσμία για την κατάθεση σχεδίων ανακεφαλαιοποίησης. Η Finansial Times γράφουν ότι υπάρχει φόβος αποτυχίας για δύο τράπεζες, την γερμανική Commerzbank και την ιταλική Monte dei Paschi di Sienna.

Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο εξέφρασε ήδη ανησυχία για τη νέα συμφωνία δημιουργίας μιας ισχυρότερης οικονομικής ένωσης.

Σε  ψήφισμα εκφράζονται αμφιβολίες ως προς την ανάγκη θέσπισης μιας τέτοιας συμφωνίας εκτός της συνήθους κοινοτικής μεθόδου, ενώ τονίζεται ότι πρέπει η νέα συμφωνία να εστιάσει στην τόνωση της ανάπτυξης και όχι μόνο στην επιβολή μέτρων λιτότητας.Το ψήφισμα τονίζει, επίσης, τα πιθανά προβλήματα που η νέα συμφωνία, στην παρούσα μορφή της, θα μπορούσε να δημιουργήσει. Αυτά περιλαμβάνουν την έλλειψη δημοκρατικής ευθύνης και στο ψήφισμα οι ευρωβουλευτές τάσσονται υπέρ της άποψης να συμπεριληφθούν τα εθνικά κοινοβούλια και το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο σε όλες τις πτυχές της μελλοντικής οικονομικής διακυβέρνησης.

Μια διακυβερνητική συμφωνία ελλοχεύει επίσης τον κίνδυνο της δημιουργίας, σε μόνιμη βάση, μιας Ευρώπης δύο ταχυτήτων. Προκειμένου αυτό να αποφευχθεί, σύμφωνα με το ψήφισμα, το περιεχόμενο οποιασδήποτε τέτοιας συμφωνίας θα πρέπει να υπαχθεί στην κοινοτική νομοθεσία εντός πέντε ετών.

Τέλος, το ψήφισμα προειδοποιεί για την ανάπτυξη μιας μονόπλευρης προσέγγισης σε ότι αφορά την αντιμετώπιση της κρίσης η οποία δίνει πολύ μεγάλη έμφαση στη λιτότητα και υπογραμμίζει ότι η συμφωνία θα πρέπει να περιλαμβάνει «δέσμευση των ενδιαφερόμενων μερών σχετικά με τη λήψη μέτρων για την προώθηση μεγαλύτερης σύγκλισης και ισχυρότερης ανταγωνιστικότητας όπως και προτάσεις για ένα ταμείο απόσβεσης, για ομόλογα έργου, για έναν νόμο περί φόρου επί των χρηματοπιστωτικών συναλλαγών εντός της ΕΕ και, με ταυτόχρονη διασφάλιση της δημοσιονομικής πειθαρχίας, για έναν οδικό χάρτη σχετικά με ομόλογα σταθερότητας».