Τελικά τι έγινε στη σύσκεψη στο Προεδρικό Μέγαρο; Ο Παπανδρέου μπλόφαρε και δραματοποίησε την κατάσταση για να εκβιάσει τη συναίνεση; Μήπως αποδείχτηκε ότι η πολιτική του μνημονίου που ακολουθεί τον τελευταίο χρόνο ήταν μάταιη και ο ίδιος ανίκανος να διαπραγματευτεί καλύτερους όρους; Μήπως ο Σαμαράς έχει το βλέμμα του στραμμένο στις κάλπες και επενδύει συστηματικά στην αντιμνημονιακή πολιτική έχοντας τη βεβαιότητα πως ότι και να γίνει θα μας σώσουν οι Ευρωπαίοι;

Μήπως τελικά ο Παπανδρέου επιλέγει την ηρωική έξοδος, λέγοντας πως έχουν τα πράγματα, ξεκάθαρα, χωρίς να προσπαθεί να ισορροπήσει εσωκομματικά, αλλά δυστυχώς τώρα κανείς δεν τον ακούει και δεν τον πιστεύει;

Στο δια ταύτα, το καλύτερο σχόλιο το έκανα οι Οικολόγοι.

«Το κύριο για τους πολίτες είναι να δοθεί διέξοδος. Η σημερινή όμως συνάντηση επιβεβαίωσε ότι το πολιτικό σύστημα δεν είναι σε θέση να δώσει τέτοια διέξοδο, ούτε με συναινέσεις ούτε και με ουσιαστική πολιτική αντιπαράθεση» και προσθέτουν: .

«Όλα δείχνουν ότι είναι ώρα για χειραφέτηση των πολιτών από το πολιτικό σύστημα, αλλά και για νέες προτάσεις ταυτόχρονης διεξόδου από την οικονομική, κοινωνική και περιβαλλοντική κρίση. Οι Οικολόγοι Πράσινοι θα συνεχίσουμε να δίνουμε τη μάχη των προτάσεων και των «κόκκινων γραμμών», αλλά και την ευρύτερη μάχη για μια βιώσιμη Ευρώπη».

Κρατήστε την πρώτη παράγραφο του σχολίου των Πράσινων.

Πράγματι οι πολίτες θέλουν διέξοδο. Είτε μας αρέσει, είτε όχι το διέξοδο σήμερα είναι ένα: το δάνειο της τρόικας. Σε προηγούμενη ανάρτηση μας αναφερθήκαμε στις Ιστορικές Ευθύνες της Νέας Δημοκρατίας και την ευκαιρία που έχει να πει ένα γενναίο ναι στο Μνημόνιο και στη συνέχεια να παλέψει για αλλαγές. Δεν το έκανε. Σφάλμα μεγάλο που θα το πληρώσει το ίδιο το κόμμα, καθώς δείχνει ότι δεν μπορεί να παρακολουθήσει τις εξελίξεις και το κυριότερο δεν δίνει διέξοδο στην ανασφάλεια που διακατέχει πλέον το σύνολο της ελληνικής κοινωνίας.

Τη Δευτέρα, όταν ανοίξουν τα υποκαταστήματα των ελληνικών τραπεζών και το ελληνικό χρηματιστήριο θα δούμε στην πράξη πως εισπράττει ο κάθε πολίτης και οι αγορές τα όσα έγιναν την Παρασκευή.

Το χειρότερο είναι ότι το πολιτικό σύστημα έδειξε ότι δεν είναι σε θέση να δώσει διέξοδο και στην προκειμένη περίπτωση η κυβέρνηση και η αξιωματική αντιπολίτευση. «Δυστυχώς» δεν ζούμε αποκομμένοι από τον υπόλοιπο κόσμο. Μας βλέπουν, μας κρίνουν, μας αξιολογούν. Αυτό που βλέπουν είναι ένα πολιτικό σύστημα ανώριμο και ανίκανο να συμφωνήσει έστω και σε δυο στοιχειώδη πράγματα. Συναίνεση δεν σημαίνει ότι όσοι αποδέχονται να συναινέσουν αποδέχονται αδιαμαρτύρητα το Μνημόνιο. Το Μνημόνιο μπορεί να αλλάξει σε δύο, τρεις, έξι μήνες, αν η οικονομία περάσει τις σημερινές δυσκολίες.
Η μαγκιά για τον Παπανδρέου είναι να προχωρήσει μπροστά, να φτιάξει ένα κυβερνητικό σχήμα έτοιμο να πολεμήσει, να κάνει πράξη όσα ανέφερε για χρησιμοποίηση τεχνοκρατών σε κρίσιμα πόστα και να μη σταματήσει τις προσπάθειες για συναίνεση.

Ο Παπανδρέου άργησε να πάρει πρωτοβουλίες. Αυτά που ανέφερε στο τηλεοπτικό του διάγγελμα έπρεπε να τα είχε πει νωρίτερα. Έπρεπε να είχε θυμηθεί νωρίτερα τις δηλώσεις του ότι είναι ανοικτός σε κυβερνητική συνεργασία.

Έπρεπε να δείξει νωρίτερα τη βούλησή του για συναίνεση. Έπρεπε να προχωρήσει πρώτος σε αυτοκριτική για τον τρόπο που άσκησε αντιπολίτευση υποδαυλίζοντας αντιδράσεις σε μεταρρυθμίσεις που προωθούσε η κυβέρνηση Καραμανλή (όπως στα λιμάνια) και σήμερα προχωρά στις ίδιες κινήσεις, υπό δυσμενέστερους όρους.